Vrijdag 21 juli

Eindstand na 6 dagen is dik 1300km. We hadden ons bij "El dorado private collection" ingecheckt en waren geholpen door Wilma. Die gaf ons de mogelijkheid om wat langer in het huisje te blijven. Konden wij in de vroege ochtend (kinderen wilden even lekker bij tanken) de Swartbergpas rijden. Deze pas was een toppertje langs de route wat ons betreft. Waren benieuwd of we de pas konden rijden en tot hoe ver. De storm van vorige maand had een ravage aangericht en helemaal erover heen kon sowieso niet. We waren extra vroeg opgestaan om de eerste ochtend krieken op de pas mee te maken. Na half uurtje kwamen we aan bij de pas en het begon gelijk onverhard omhoog.....rustig aan laverend tussen alle kuilen en gaten op naar boven. Van rustige stukken omhoog kwamen er al snel stukken tussen waar menige mountainbiker het kleinste blad voor op moet zetten. Daar om de bocht schrikken we ons kapot....een hele kolonie bavianen, waaronder moeder baviaan met kinders op de rug. Chips...en nu foto maken, raampje open, verkeerde kant.... iets dichterbij toch. In twee tellen alles weg en geen foto gemaakt. Ku...... dat moeten we dus niet meer doen. Auto stoppen en daarna foto's maken en niet meer rijden. Gelijk maar de grote lens op de camera gezet om de dieren eventueel dichterbij te halen. We vervolgen onze weg gestaag en klimmen al naar een behoorlijke hoogte. In een keer om de hoek zien we een soort bokje lopen. He daar nog een.....lijkt een setje. Auto stoppen, ramen open en camera erbij. Kijk en dat werkt, super mooie foto's gemaakt. Lijkt alsof we de manier hebben gevonden om de dieren niet af te schrikken. We vervolgen onze weg en komen aan bij het bord van dik 1500 meter. Volgens de verhalen zitten we nog zo'n 300 meter onder de top(1888 meter). Op naar het laatste stukkie, nou die is zo klaar want na een 400 meter komen we op een ijsplaat terecht en komen niet meer vooruit. Sapperdeflap en nu, vooruit gaat niet meer maar achteruit is nog zeker dik 400 meter voor we kunnen draaien. Wat doen we, een aanloop nemen en nog een keer proberen met de kans op vast komen zitten of langzaam achteruit en draaien. Het verstand zegeviert en we laten ons langzaam achteruit zaken en draaien om op dezelfde weg nu naar beneden. "Wat als" telt niet meer en we berusten in het feit dat dit de verstandigste beslissing is. Ook naar beneden is het geen straf want wat een gave pas is dit. Terug naar Oudtshoorn om het spul weer in te pakken en op weg naar Knysna. Hier hebben we een boot gehuurd waar we mee kunnen varen(als het examen wordt gehaald). Een tocht van 120 km dus dat valt best mee. Goed half 3 zijn we er en krijgen eerst een film over alle regels en gevaren op een boot. Gelukkig hebben Opa en Oma jaren lang gevaren dus helemaal groen ben ik niet. Examen gehaald, sleutels gekregen. Nog even samen een stukkie varen met de examinator en dan kiezen we( na een heerlijke bestelling eten) het ruime sop. Knysna ligt in een soort lagune en kunnen dus rustig rondvaren zonder in aanmerking te komen met de zee. Wel oppassen voor allerlei zandbanken op de weg. Na uurtje varen en zoeken naar onze aanlegplaats genieten we van een wijntje, oesters ,pizza en sushi. Tessa probeert nog even wat te vissen. We zien vanaf het dek de zon ondergaan en sluiten de avond af met spelletjes (koehandel, stapop en Dobble). Het is behoorlijk afzien in Zuid-Afrika. Morgenvroeg nog even een uurtje varen en dan op weg naar Stormsriver.