Dag 12 St George - Lone Pine

Nu worden de echte kerels en vrouwen geboren, we gaan naar Death Valley..... Waarom? Omdat we niet bang zijn 😎. We zetten de wekker op tijd want we hebben een lange rit voor de boeg en we willen nog even lekker genieten van het ontbijt(zat er dit keer lekker bij in). En genieten is niet moeilijk want er is van alles, van heerlijke yoghurt tot vers fruit, scrambeld eggs, toast, bacon en weet ik niet wat nog meer. De inpak machine van de auto loopt weer op volle toeren....voordat we het weten zit de auto weer vol en rijden we de parkeerplaats bij ons Hotel weer af. Het is pas half 9 en we hebben een extra uurtje te besteden omdat we weer een uur terug in de tijd gaan. We rijden eerst weer richting Las Vegas waar we 5 dagen geleden nog waren. Hoe is het mogelijk, op het moment dat we bij Las vegas richting Death Valley afslaan hebben we op de mile af er precies 1000 gereden. De eerste mijlpaal al weer bereikt. Aangekomen in Death Valley National Park gaan we gelijk eerst naar het hoogste punt. Dantes View ligt op 1669 meter en de weg er naar toe gaat heel geleidelijk tot de laatste mile want die gaat met 15% steil de lucht in. Het is heerlijk toeven daar boven in, een graadje of 30(rond de 90 graden Fahrenheit) met een heerlijk windje. We kijken van bovenaf op het basin van Badwater. Dit is het laagste punt van Noord-Amerika en ligt 85 meter onder de zeespiegel. Het is eigenlijk een meer maar vanwege de droogte is het een grote zoutvlakte geworden. We zitten voorlopig nog op grote hoogte en genieten na de eerste 250 miles van een heerlijk broodje en een verkoelend windje boven op de berg. Dezelfde afdaling weer naar benedenis een makkie want die loopt op het eerste steile stuk na als een raket naar beneden. De volgende stop is " Zabrikie point", dit staat bekend als een van de mooiste uitzichtpunten van het park. We stappen uit de auto en het is inmiddels al behoorlijk heet geworden. De thermometer in de auto staat op 119 Fahrenheit(48 graden). Het is inmiddels geen gezellig samenzijn meer als je buiten de auto komt. Overal staan ook waarschuwingsborden over de hitte, dus we moeten inderdaad geen rare fratsen uit gaan lopen halen. We zijn zijn niet bang dus we dalen steeds verder de valley in en gaan kijken bij "Devils Golf Course". Dit is een zoutvlakte vol met zoutholtes en zo grillig dat volgens het verhaal alleen de Duivel hier alleen maar een potje golf kan spelen. Beneden in de valley waait het behoorlijk maar dit is geen verkoelend briesje meer. Als ik het moet omschrijven, voelt het alsof er een hele grote haardroger constant in je gezicht staat te blazen(op de heetste stand dan wel he 😂). We kijken op de thermometer in de auto en zien dat het inmiddels 123 graden Fahrenheit is geworden( 50,5 graad Celsius). Holymoly🧐 dat zal toch een keer ophouden hopelijk. De geschiedenis leert dat Furnace Creek(bij Badwater)de meeste constante hete plek op aarde is (waarbij de hoogste meting 134 Graden Fahrenheit was). Nu is een thermometer van een auto niet echt een weerstation en deze zal ook best wel een beetje afwijken maar toch die 123 hebben we al in de pocket. We gaan weer op stap en gaan naar Badwater toe waar dus de heetste temperatuur is gemeten. We dalen nog weer verder af en zien dat het nog steeds warmer wordt......we dalen af naar 85 meter onder de zeespiegel en zien dat het 131 graden Fahrenheit wordt. De waarschuwingsborden geven bij aankomst in Badwater aan dat er bij extreme hitte na 10 uur in de ochtend het niet verstandig is om de zoutvlakte op te gaan. We kunnen de verleiding niet weerstaan😜 maar besluiten het wel verstandig te doen en niet te ver te gaan. Goeie genade wat is het heet en broeierig warm......We maken snel een foto op de zoutvlakte en weten eigenlijk niet hoe snel we weer in de auto moeten komen. We hebben dus met deze gekkigheid al een temperatuur van 55 graden Celsius bereikt. Het is wel geen record maar we doen het er zeker voor. Hoog op de berg tegenover de zoutvlakte ziet Tessa een Bordje staan waar "Sea level"  op staat en nu zien we pas hoever we daar eigenlijk onderzitten. De rit naar Badwater doen we nu andersom omdat we op de terugweg nog langs "Artist Palette" willen gaan. Deze weg leidt langs heuvels met heel veel verschillende kleuren, welke ontstaan zijn door oxidatie van verschillende materialen in de heuvels. Gaandeweg de rit naar Artist Palette was de thermometer inmiddels weer "afgezakt" naar 125 Fahrenheit. Het was mij eigenlijk niet opgevallen maar op mijn vraag" Waar gaan we nu heen(als in de volgende stop)" zegt Koen: naar de 132 natuurlijk.  Ik kijk op de thermometer en zie dat deze weer op begint te lopen. Namate we de weg van Artist palette afrijden worden we achter elkaar helemaal wild in de auto.......125 .......126.......127......nog 1 erbij.....kom op nog 1.......128........129......zal de 130 gehaald worden. We barsten met z'n allen in juichen uit als de 130 weer wordt gehaald. Bij elke stap wordt er een foto genomen van de thermometer anders geloofd het thuisfront ons natuurlijk niet. We kijken onze ogen uit en zien dat er nog steeds een graadje bijkomt. Uiteindelijk stopt de thermometer bij 133 graden Fahrenheit en dat komt overeen met 56,1 graden Celsius😱. Tessa vraagt.....Papa kun je dan een ei bakken.....waarop ik zeg als je een donkere auto hebt komt je waarschijnlijk een heel eind op de motorkap. We maken een bocht naar links en zien langs de kant van de weg een auto staan met een gezin ervoor die een ei aan het bakken is op de motorkap van de auto. Hoezo helderziend...... We stoppen tijdens het langsrijden en vragen of het lukt, we zien echter dat de man wel de vingers brandt aan de motorkap maar dat het eitje nog niet de gewenste vorm heeft. We lachen ons helemaal slap in de auto. De laatste stop zijn de zandduinen midden in Death valley. Sas vindt ze erg mooi en apart maar ik weet eigenlijk niet goed wat ik er van moet denken. We maken er voor de herinnering toch maar een paar foto's van en maken ons op voor het laatste gedeelte van de reis. We komen na het laatste stuk van 80 miles uit in Lone Pin bij ons Motel. Na een lange hele warme vruchtbare dag van 440 miles(toch een dikke 700 km) ben ik er helemaal klaar mee. We pakken de auto uit en ik besluit om gelijk maar het verslag te gaan maken want ik vrees dat ik er na het eten niet meer de puf voor heb........